"Misha Koptev" to pierwszy społeczny projekt Synchrodogs. Powstał jako dokumentacja działań prawdziwe undergroundowego projektanta. Bohaterowie zdjęć to amatorscy aktorzy, członkowie "teatru mody" Mishy Kopteva. Zarówno kobiety jak i mężczyźnie ubrani są w stroje zdecydowanie przypisywane kobietom. Dominują półprzezroczyste materiały, koronki, siatki, cekiny i szale. Ale jest coś mocniejszego na tych fotografiach niż strój - zdominowany jest on przez nagość. Stroje epatują nagością, szczególnie te dla modelek. Modeli mimo ze ubrani w damskie stroje sfer intymnych nie obnażają. Scenografią są pstrokate tapety i boazerii ścienna w mieszkaniu mamy projektanta. Są też i zdjęcia plenerowe - nie licząc otwierającej fotografii na tle gęsto zwisających gałęzi wierzby, Synchrodogs jako tła w plenerze użyli wizerunku tygrysa i lwa pod postacią bądź to rzeźby bądź plakatu, bilbordy, a nawet obrazy wystawionego za szybą jakiejś galerii sztuki. Animalistyczny akcenty dopełniają cętkowane elementy strojów: od kapelusza, przez spódnice po stringi - tutaj akurat noszone przez Mishe Kopteva i jeszcze jednego mężczyznę. Ten zwariowany "Teatr mody" można zakwalifikować do kategorii wydarzeń czy szerzej nurtu kultury Queer. Projektant jako osoba niekryjąca się ze swym homoseksualizmem podkopuje tymi działaniami hetero normatywne zasady jednocześnie zachłystuje się przepycham zachodniej popkultury pod postacią takich magazynów mody jak Vogue czy Madame Figaro. Co ciekawe głownie zwraca uwagę na zawarte w nich reklamy.
Wykreowany przez Misha Kopteva teatr to w czystej postaci bachanalia. Dionizje na postsowieckim blokowisku. Jest w nich i dzikość i nagość i dziwność i świeżość i antyczny tatr - gdzie wszystkie role były grane przez mężczyzn - nic dziwnego Synchrodogs mimo problemów z umówieniem się z Misha na od dawna planowane zdjęcia wybrali się w dziesięciogodzinna podroż pociągiem przez cała Ukrainę - z zachodu na wschód.
Fotografie są surowe, naturalistyczne, przywodzą na myśl prace Borysa Mikhailova. Wykonane zzostały małobrazkowym aparatem analogowym, z użyciem lampu błyskowej osadzonej blisko obiektywu. Podobnym stylem fotografuej na przykład Terry Richrdson znany ze swoich prowokacyjnych zdjęć pokazujących dużo nagości i emocji na pograniczy agresji.
Synchrodogs nie byli by sobą, gdyby nie odcisnęli na tym projekcie swojego piętna. Animalistyczny motyw Tygrysa jako nie tylko tło ale ornament, specyficzne nienaturalne pozy oraz horror vacui. Choć Misha Koptev i Kenzo to dwa zupełnie rożnie światy ale podobieństwa rozwiązań formalnych w obu projektach jest uderzająca
Bohater cyklu mieszka w Ługańsku, mieście położonym na dalekim wschodzie Ukrainy. Obecnie jest to stolica niezależnej ługańskiej republiki ludowej. Region w którym leży Ługańsk to Donieckie Zagłębie Węglowe, obszar zniszczony zarówno ekologicznie jak i gospodarczo. Od czasów upadku Związku Radzieckiego miasto to, jak i cały region boryka się z typowymi dla postindustrialnych obszarów problemami takimi jak ogromne bezrobocie, alkoholizm, narkotyki i rosnąca przestępczość. Ługańsk jest na niechlubnym szczycie najgorszych miejsc do życia na Ukrainie. Synchrodogs we wstępie do cyklu piszą, ze Misha Koptev tak jak wielu mieszkańców Ługańska nie ma pracy, właściwie nie ma też pieniędzy anie też żadnej stabilizacji w życiu. Pasją wypełniającą jego życie jest tworzenie ubrań, a właściwie strojów i pokazywanie ich w stworzonym przez siebie teatrze. Założony w 1993 roku teatr nosi nazwę: "Theatre of Provocative Fashion Orchid'. Wejście jest biletowane, a bilet nie kosztuje więcej niż 20 hrywien, czyli niecałe 3 złote.
Nie do końca zgadza sie to tym co sam Misha Koptev mówi w wywiadach.
Po pierwsze nie jest na etacie z wyboru, a nie dlatego że w Ługańsku nie ma pracy:
" Freedom is tastier than bread and drunker than wine" mówi w wywiadzie udzielonym dla Anna Tsyba z portalu http://birdinflight.com/, wywiad został opu blokowanym 23 marca 2018r.
Daje też więcej światła na swoje oświadczenie i początki: Jako młody pracownik fabryki butów usłyszał o "teatrze mody" gdzie można było, za opłatą , uczyć się podstaw mody, historii i teorii kostiumu, manikiuru i tp. Misha nie tylko uczył się w tym "Teatre mody" ale i był nawet jego dyrektorem.
- - -
Cytat:
As a young man, I was working at a shoe factory in Luhansk, and at some point I heard about a fashion theater. You could pay to go to study there, which I did. We studied defile, history and theory of costume, ballroom dancing, manicure and pedicure techniques. We also worked as models, showing the clothes made by the theater founder — some terrible geometrical nonsense made from coarse cotton. We were children, we wanted to model, to shine on the podium, dress up, wear crazy makeup, and our hair crazy.
Later, I became an executive director of this theater. I was paid a salary to cast models and work with them, organized shows
- - -
Queer (z
ang. queer = dziwny, dziwaczny) – określenie używane od lat 90. XX wieku do opisywania społeczności
LGBT i jej członków
[1]. Efektem tego była zmiana we współczesnej angielszczyźnie: pierwotne znaczenie tego słowa zostało zmarginalizowane i obecnie znaczy przede wszystkim „
lesbijski”. „
gejowski”. „
homoseksualny” (czy generalnie „nie-heteroseksualny”. „nie-
heteronormatywny”).
